De Wulverhorst: motor van de zorgzame gemeenschap in Oudewater

‘De georganiseerde zorgzame gemeenschap lijkt een levend en lerend systeem en is stevig geworteld in de lokale samenleving in Oudewater’, vertelt Laura. ‘De Wulverhorst speelt daarin een belangrijke rol, door ruimte te maken, aan te jagen, te verbinden en los te laten. De bestuurder, Joyce Jacobs, wordt gezien als notabel van de gemeenschap en de wethouder noemde de Wulverhorst zelfs de Philips van Eindhoven voor Oudewater.’

Denktank

Er is een denktank opgericht met bevlogen burgers die willen meedenken over de toekomst van de stad. ‘Van daaruit zijn buurtverbinders geworven die de ogen en oren in de wijken zijn’, licht Laura toe. ‘De Wulverhorst faciliteert onder andere door ruimte beschikbaar te stellen, maar het zijn de burgers die aan zet zijn. In Oudewater is een sterke sociale basis, inwoners zijn betrokken en er gebeurt al veel. De welzijnsinstanties hebben ook een goed netwerk met elkaar. Korte lijnen en onderling contact en elkaar kunnen vinden zijn cruciaal voor de samenwerking.’

Huiskamer van de buurt

Het vorig jaar geopende De Schuylenburcht, een zogenoemd gespikkeld-wonencomplex, heeft zowel zorgappartementen als sociale-huurwoningen en een vast team zorgmedewerkers. Een van de vragen die nog leeft, is hoe van de huiskamer beneden in het pand, ook echt een huiskamer van de buurt te maken. Hoe trekken we de buurt naar binnen?

Pubquiz

‘De ervaring was dat hoe harder je mensen uit de buurt probeert te bewegen, hoe harder ze ook weglopen’, legt Laura uit. Zij liep mee en observeerde bij bijeenkomsten, werksessies en activiteiten. Ook organiseerde Laura, als buurtbewoner, samen met een inwoner uit het pand, een pubquiz om wijkbewoners te verbinden (‘Erg leuk om te doen’), schreef artikelen over gespikkeld wonen, dacht mee met het starterspakket voor buurtverbinders en analyseerde werkzame en niet-werkzame elementen.

Meebewegen

Haar conclusie? Laura: ‘De gemeenschap is niet maakbaar, maar je kunt het wel stimuleren. Een gemeenschap is organisch en dat werkt alleen als je meebeweegt, ruimte geeft en loslaat en geen plannen forceert. Zo’n zorgzame gemeenschap moet spontaan dingen kunnen doen, maar als je daarvoor afspraken met zorg en welzijn moet maken, is dat soms nog wel lastig en vergt afstemming. De Wulverhorst jaagt veel initiatieven aan, bewoners doen graag mee, maar het zelf organiseren gaat nog niet altijd vanzelf. De intentie is gemeenschapsgericht, maar de uitvoering voelt soms nog institutioneel.’ Het is een kwestie van een lange adem, veel speldenprikjes uitdelen en gewoon doen. Door ontmoetingen en activiteiten te faciliteren, leren mensen elkaar weer kennen. En dat is wel nodig, want je moet elkaar eerst kennen voordat je elkaar gaat helpen, zoals een nieuwe bewoner van De Schuylenburcht zo mooi zei.

Tot slot, wat raadt Laura zorgorganisaties aan? Laat het ontstaan, durf als zorgorganisatie los te laten, ga het gewoon doen en betrek burgers daarbij; maak niet eerst een plan. En ga niet zelf het wiel uitvinden, kijk wat er al is én kijk niet vanuit de zorgbril maar vanuit bewonersperspectief. Hier in Oudewater zeggen ze: mensen moeten niet zo moeilijk denken, denk gewoon aan wat kan en ga het doen. Dat spreekt mij wel aan.’

Meer informatie over De Schuylenburcht

• De Schuylenburcht: een thuis voor iedereen
• Hoe bewoners De Schuylenburcht ervaren: ‘Samen is het wel fijner’
• Van zorgaanbieder naar coöperatie - Oudewater bouwt aan toekomstbestendige gemeenschap