Een exoskelet biedt zorgmedewerkers ondersteuning door de fysieke belasting te verlichten tijdens werkzaamheden. In de zorg worden exoskeletten ingezet om bijvoorbeeld rugklachten te verminderen. Een zorgmedewerker draagt een exoskelet om het bovenlichaam en de benen. Op deze manier ervaart de medewerker steun bij bijvoorbeeld het uitvoeren van til- en verplaatsingshandelingen en minder belasting op de rug.
Er zijn twee typen exoskeletten: actieve en passieve skeletten. Een actief exoskelet maakt gebruik van motoren om de medewerker extra kracht en bewegingsmogelijkheden te geven.
Passieve exoskeletten zijn ontworpen als een mechanisch frame dat de medewerker ondersteunt, zonder gebruik van motoren. Deze exoskeletten maken gebruik van veermechanismen om de belasting op de gewrichten te verminderen. Het voordeel van passieve exoskeletten is dat ze vaak lichter en eenvoudiger in ontwerp zijn. Ze zijn hierdoor comfortabeler om te dragen en ook onafhankelijk van elektrische voeding.
Passieve en actieve exoskeletten worden ingezet bij zorgmedewerkers, vooral intramuraal vanwege de grootte en vervoerbaarheid van het exoskelet. Actieve exoskeletten worden vaker ingezet bij revalidatie.
Deze waardebepaling is hypothetisch en focust op passieve exoskeletten voor zorgmedewerkers. Waardebepalend onderzoek heeft nog niet plaatsgevonden. Wel wordt er onderzoek gedaan naar het eerste gebruik van exoskeletten in de zorg en de effecten daarvan.
| Zachte kosten | Zachte baten |
|
|
| Harde kosten | Harde baten |
|
|
Binnen het programma ‘Anders Werken in de Zorg’ kopen of leasen de zorgorganisaties beide typen exoskeletten.
Waar vinden projecten en onderzoek plaats?
Downloads
